Heeft onze baby verborgen reflux? Ons verhaal over Pelle

Toen Pelle geboren werd voelde ons gezin nog meer compleet en wat waren we blij dat we een gezond jongetje mochten verwelkomen. De roze wolk waarop we zaten werd al snel overschaduwd door een ietwat grijze wolk. Pelle huilde namelijk veel. Best wel heel veel. Eigenlijk kon je het geen huilen noemen, maar meer krijsen. Onze dagen werden erdoor beheerst en we voelden ons soms best wel machteloos. 

Men zegt dat baby’s verschillende type ‘huiltjes’ hebben en dat je die moet leren (her)kennen om te begrijpen wat ze je duidelijk willen maken. Nou, Pelle kende maar één soort huilen en dat was keihard. Er zat geen enkele nuance in intensiteit of volume. En daarnaast was hij moeilijk te troosten. Bij Lize bood de borst troost, maar als ik Pelle mijn borst aanbood als hij verdrietig was, werd hij nog verdrietiger en verzette hij zich. Als Pelle even niet hoefde te huilen moesten we alles uit de kast halen om hem stil te houden. Zodra we maar een schijnbeweging maakten om Pelle neer te leggen, en dat voelde hij natuurlijk haarfijn aan, begon hij weer. Mijn moederinstinct vertelde me dat dit geen krokodillentranen waren.

Heeft onze Pelle last van refluxklachten?

Er speelde wel eens door ons hoofd dat Pelle last kon hebben van verborgen reflux. We hoorden hem namelijk continu slikken, een soort ‘kloenk’, ‘kloenk’. Hij verslikte zich vaak en had regelmatig de hik. Ook had hij een vreemd ‘kuchje’ terwijl hij niet verkouden was. Daarnaast had hij veel spanning en onrust in zijn kleine lijf en overstrekte hij veel. Toch was dit alles bij elkaar niet meteen een reden voor ons om aan de bel te trekken. Ongeveer 50% van de baby’s tussen de 0 en 6 maanden hebben tenslotte last van refluxklachten.

Steeds meer aanwijzingen voor verborgen reflux

Op de babykamer van Pelle staat de baby.skills kalender. Deze kalender is een soort dagboek die je meeneemt in de ontwikkeling van je kind. Elke pagina/dag staat vol met tips en informatie over een bepaald onderwerp, geschreven door een kinderfysiotherapeut. Zo stuitte ik op een dag op bladzijde 46 en 47 van de kalender en dat ging over, je raadt het vast al, (verborgen) reflux.

Mijn vermoeden dat Pelle last heeft van verborgen reflux werd weer gevoed. Toch besloten we te wachten met een huisartsbezoek en eerst de tips uit de kalender toe te passen. Het advies om de baby rechtop te houden na het voeden deden we al, want Pelle wilde alleen maar rechtop zitten. De portion control deed hij uit zichzelf, maar de ronde houdingen hadden we nog niet geprobeerd. We hielden hoop dat de klachten hierdoor af zouden nemen. Anders konden we het nog altijd bespreken bij het tweede bezoek aan het consultatiebureau.

‘Pelle huilde aan één stuk door en dronk niet meer, dat was het moment dat we aan de bel trokken’

De dagen ging voorbij, maar de klachten namen niet af. Bij het consultatiebureau spraken we ons vermoeden uit en zij gaven aan dat als de klachten zouden verergeren we een afspraak bij de huisarts moesten maken. 

Het dieptepunt: Pelle stopte met drinken

Donderdag 15 juli, Pelle was bijna 10 weken, bereikten we het dieptepunt. Pelle huilde aan één stuk door en dronk niet meer, dat was het moment dat we aan de bel trokken. Het was tien voor vijf toen ik besloot toch nog snel voor 5 uur de huisarts te bellen om te overleggen voor de avond/nacht. Ik deed mijn verhaal over de afgelopen weken en vertelde dat het al meer dan 14 uur geleden was dat Pelle had gedronken. Dit had ik niet verwacht, ik mocht nog langskomen. Meteen sprong ik in de auto. Na het aanhoren van mijn verhaal en Pelle geobserveerd te hebben, bevestigde de huisarts wat wij zelf al vermoedden: Pelle heeft verborgen reflux. Waarschijnlijk was zijn slokdarm zo geïrriteerd dat hij er misselijk van werd en daardoor niet meer wilde drinken. De huisarts schreef Nexium voor. Nexium bevat de werkzame stof esomeprazol. Dit remt de aanmaak van maagzuur en doordat er minder zuur in de maag komt, kan het maagslijmvlies genezen.

Nexium zorgde voor een omkeerpunt

De dagen die daarop volgde begon Pelle langzaam te veranderen. De medicijnen deden hun werk en Pelle begon zich te ontspannen. Pelle’s huilen werd minder, maar begon ook anders te klinken. Eigenlijk zoals een ‘normale’ baby huilt. Af en toe konden we hem zelfs op zijn rug in de box of babygym leggen, zonder dat hij begon te krijsen. Dat was echt een mijlpaal voor ons, want tot dan had de box er alleen maar voor de sier gestaan.

Inmiddels gaat het heel goed met Pelle. Het is een heel vrolijk en tevreden mannetje geworden. Dit hadden wij een paar weken geleden niet durven dromen. Toen zaten we af en toe met onze handen in het haar. Achteraf beseffen we ons eigenlijk pas hoe heftig die eerste weken geweest zijn. In het moment zelf kom je in een soort overlevingsstand te staan, waardoor je er niet bij stilstaat en maar doorgaat. Nu genieten we duizendmaal extra van onze vrolijke zoon!

Heb jij ook het vermoeden dat jouw baby verborgen reflux heeft en/of wil je er meer informatie over hebben? De website van Thuisarts geeft veel informatie.